«Χαρακτηριστικές διαστάσεις οι οποίες διαφοροποιούν ενήλικες με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), Διαταραχή του Φάσματος του Αυτισμού (ΔΑΦ) και συνύπαρξη ΔΕΠΥ/ΔΑΦ»
Από τους: Αρτέμιο Πεχλιβανίδη, Κατερίνα Παπανικολάου, Καλλιόπη Κορομπίλη, Εύα Καλαντζή, Βασίλη Μαντά, Δήμητρα Παππά και Χαράλαμπο Παπαγεωργίου
Υποθέσαμε ότι κάθε μια από τις χαρακτηριστικές διαστάσεις που προκύπτουν από ερωτηματολόγια με ευρέως αποδεκτές ψυχομετρικές ιδιότητες, προσφέρουν πληροφορίες οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στη διαφορική διάγνωση και αντιμετώπιση ενηλίκων με φυσιολογική νοημοσύνη οι οποίοι παραπέμπονται με την υποψία διάγνωσης ΔΕΠΥ, ΔΑΦ ή συνύπαρξης ΔΕΠΥ/ΔΑΦ.
Η έρευνα εκτίμησε την συνύπαρξη ΔΕΠΥ και ΔΑΦ σε ενήλικες με φυσιολογική νοημοσύνη οι οποίοι διαγνώστηκαν για πρώτη φορά, και τη συμμετοχή των βασιζόμενων σε χαρακτηριστικά διαστάσεων που απορρέουν από τα ερωτηματολόγια εκτίμησης της ΔΕΠΥ του Barkley (BAARS-IV), το Πηλίκο Αυτιστικού Φάσματος (AQ) και το συνολικό Πηλίκο Ενσυναίσθησης (EQ) στη διαφοροποίηση των ασθενών με ΔΕΠΥ, ΔΑΦ και ΔΕΠΥ/ΔΑΦ.
Μεταξύ 238 ενηλίκων ατόμων με φυσιολογική νοημοσύνη οι οπαίοι αξιολογήθηκαν σε χρονικό διάστημα τριών ετών το 63,4% έλαβε ως μοναδική διάγνωση ΔΕΠΥ, το 24,4% ως μοναδική διάγνωση ΔΑΦ και το 12,2% ΔΕΠΥ/ΔΑΦ διάγνωση.
Η Παλίνδρομη Λογιστική Ανάλυση των χαρακτηριστικών διαστάσεων Υπερκινητικότητα στο παρελθόν, τρέχουσα Απροσεξία, τρέχουσα Παρορμητικότητα, Μετατόπιση της Προσοχής, Επικοινωνία, Φαντασία και Πηλίκο Ενσυναίσθησης διαφοροποίησε τους ασθενείς με ΔΕΠΥ από τους ασθενείς με ΔΑΦ. Οι χαρακτηριστικές διαστάσεις Προσοχή στις Λεπτομέρειες, Φαντασία, και Πηλίκο Ενσυναίσθησης διαφοροποίησε ασθενείς με ΔΕΠΥ από τους ασθενείς ΔΕΠΥ/ΔΑΦ, ενώ Υπερκινητικότητα στο παρελθόν και τρέχουσα Παρορμητικότητα διαφοροποίησε ασθενείς με ΔΑΦ από ΔΕΠΥ/ΔΑΦ ασθενείς.
Στην κλινική πρακτική το εύρημα ότι η αυτό-αξιολογούμενη τρέχουσα Παρορμητικότητα διαφοροποιεί τους ασθενείς με ΔΑΦ από τους ασθενείς με ΔΕΠΥ/ΔΑΦ έχει διαγνωστικές και κλινικές επιπτώσεις. Οι συστηματικές διαγνωστικές ερωτήσεις σε ενήλικα άτομα με φυσιολογική νοημοσύνη με ΔΑΦ για παρορμητικότητα στον τρέχοντα χρόνο μπορεί να οδηγήσει στη διάγνωση συνύπαρξης ΔΕΠΥ η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί αντίστοιχα (Π.χ. με διεγέρτες).
Το εύρημα ότι το Πηλίκο Ενσυναίσθησης διαφοροποιεί τους ενήλικες με φυσιολογική νοημοσύνη και συνύπαρξη ΔΕΠΥ/ΔΑΦ από τους ασθενείς με ΔΕΠΥ έχει επίσης σημαντικές κλινικές επιπτώσεις. Όταν αξιολογούμε άτομα με ΔΕΠΥ η χρήση συστηματικών ερωτήσεων αξιολόγησης ως προς τη δυνατότητά τους να ανιχνεύσουν τα συναισθήματα των άλλων μπορεί να φανερώσουν συμπτώματα που ενδεικτικά για την συνύπαρξη ΔΑΦ. Η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ με συνυπάρχουσα ΔΑΦ είναι περισσότερο περίπλοκη από την αντιμετώπιση ατόμου με διάγνωση μόνο ΔΕΠΥ.
Η ικανότητα διαγνωστικής κατηγοριοποίησης ατόμων με ΔΕΠΥ, ΔΑΦ ή ΔΕΠΥ/ΔΑΦ με τη χρήση κλινικών διαστάσεων είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την ταυτοποίηση άτυπων εγκεφαλικών διεργασιών και δομών οι οποίες ενέχονται σε αυτές τις κλινικές οντότητες.
