Η μετάβαση των παιδιών με ΔΕΠΥ στην ενηλικίωση.
Δήλωση του ευρωπαϊκού σωματείου ADHD Europe, Οκτώβριος 2016
Τα παιδιά για τα οποία μιλούσαμε πριν 10 χρόνια (Πράσινη Βίβλος, 2006) είναι πλέον νεαροί ενήλικες και οι υπηρεσίες για τις οποίες παλεύαμε κατά τη διάρκεια των ετών παρέμβασης – στο σύνολό τους – βελτιώθηκαν γι' αυτή την ηλικιακή ομάδα. Ωστόσο, τα μέλη της ADHD-Europe ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες για νεαρούς ενήλικες όταν πλέον οι υπηρεσίες που τους παρέχονταν όταν ήταν παιδιά και έφηβοι δεν είναι πια διαθέσιμες γι' αυτούς στα 17- 18 τους χρόνια, μια κρίσιμη χρονική περίοδο για την περαιτέρω ανάπτυξή τους κι ενώ συχνά βρίσκονται ακόμη σε εκπαιδευτικά συστήματα και δομές κατάρτισης.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι τα συμπτώματα συνεχίζονται καθώς και ότι ενδεχομένως να παρουσιάσουν και συνοσηρότητα με άλλη διαταραχή κατά την ενήλικη ζωή. Είναι ευρέως αναγνωρισμένο σήμερα ότι η ΔΕΠΥ συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή για περισσότερο από το 75% των διαγνωσθέντων σε παιδική/εφηβική ηλικία και ότι η δριμύτητά της σχετίζεται άμεσα με την παρουσία και τη σοβαρότητα των περιπτώσεων συνοσηρότητας.
Ωστόσο, οι περισσότεροι ενήλικες με συμπτωματολογία ΔΕΠΥ παραπέμπονται σε δομές ενηλίκων όπου δεν τους προσφέρονται πλέον οι κατάλληλες παρεμβάσεις ώστε να βοηθηθούν. Ως εκ τούτου, πολλοί κινδυνεύουν να αφήσουν το σχολείο, να αναπτύξουν προβλήματα κατάχρησης ουσιών και/ή να παρουσιάσουν επικίνδυνες ή παραβατικές συμπεριφορές. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο λόγος είναι ότι οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι τους οποίους συναντούν σε κλινικές ή δομές ενηλίκων συχνά δεν έχουν κατάλληλη εκπαίδευση σχετικά με τη ΔΕΠΥ στην ενήλικη ζωή και δεν κατανοούν τις ανάγκες των νέων ανθρώπων (18+), που διαφέρουν από τη διάγνωση και τη θεραπεία στην παιδική και εφηβική ηλικία.
Καθώς η ΔΕΠΥ συχνά συνοδεύεται και από μία ή περισσότερες ψυχιατρικές διαταραχές, οι νεαροί ενήλικες που δεν έχουν διαγνωστεί ή λάβει θεραπεία ως έφηβοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν μεταχείριση ως ψυχιατρικό περιστατικό παρά ως περιστατικό ΔΕΠΥ. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς θα λάβουν λάθος διάγνωση, συχνά με καταστροφικές συνέπειες.
Την ίδια στιγμή, η φαρμακευτική αγωγή για τη ΔΕΠΥ που πολλοί χρειάζονται δεν είναι πλέον διαθέσιμη ή – εάν είναι διαθέσιμη – δεν συνταγογραφείται. Αυτό επιφέρει σημαντική οικονομική επιβάρυνση στους γονείς που συχνά έχουν δύο ή περισσότερα παιδιά με ΔΕΠΥ και δεν μπορούν να καταβάλλουν τα έξοδα της φαρμακευτικής αγωγής. Επίσης, οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις (π.χ., coaching για ΔΕΠΥ, γνωσιακή-συμπεριφοριστική προσέγγιση, κ.λπ.) δεν προσφέρονται από τα ταμεία και είναι δύσκολο και πολυέξοδο να παρασχεθούν ιδιωτικά.
Για τους λόγους αυτούς, τα μέλη της ADHD-Europe θα επιθυμούσαν να προβούν στην ακόλουθη δήλωση:
Οι κλινικές ενηλίκων θα πρέπει να προσφέρουν μεταβατικές υπηρεσίες ΔΕΠΥ σε νεαρούς ενήλικες όπου θα συνεχίζουν να λαμβάνουν τη φροντίδα και τις διατμηματικές παρεμβάσεις που λάμβαναν ως παιδιά και έφηβοι ή θα πρέπει να δημιουργήσουν κατάλληλες παρεμβάσεις για όσους έλαβαν διάγνωση πρόσφατα:
· Οι υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για άλλες ψυχιατρικές διαταραχές θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμες ιδίως για νεαρούς ενήλικες (18+) με ΔΕΠΥ.
· Οι ψυχίατροι θα πρέπει να εξοικειωθούν με τη συμπτωματολογία της ΔΕΠΥ σε νεαρούς ενήλικες καθώς και τις ειδικές ανάγκες αυτής της ομάδας, καθώς και τις διαταραχές που παρουσιάζουν συνοσηρότητα σε αυτή την ηλικία.
· Η φαρμακευτική αγωγή για τη ΔΕΠΥ θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη και να συνταγογραφείται σε ολόκληρη την Ευρώπη για νεαρούς ενήλικες με ΔΕΠΥ.
· Οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα τις ανάγκες νεαρών ενηλίκων με ΔΕΠΥ θα πρέπει να παρέχονται από δημόσιους φορείς σε ολόκληρη την Ευρώπη.
· Εκπαιδευτικές δομές και παρεμβάσεις που υποστηρίζουν νεαρούς ενήλικες με ΔΕΠΥ σε στάδιο μετεκπαίδευσης και ανώτατης εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι υποχρεωτικές για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Transition Services for Young Adults (17-18+) who have ADHD and/or related conditions.