Το φετινό θέμα του Μήνα Ευαισθητοποίησης για τη ΔΕΠΥ παγκοσμίως είναι "Κοινές ερωτήσεις: Αξιόπιστες απαντήσεις".
Συλλέξαμε τις 50 πιο συχνές ερωτήσεις σχετικά με τη ΔΕΠΥ & αξιόπιστοι ειδικοί θα δώσουν εύκολες, κατανοητές και γρήγορες απαντήσεις για γονείς, δασκάλους και άτομα με ΔΕΠΥ.
Ο ειδικός στη ΔΕΠΥ Καθηγητής Andreas Reif απαντά στο ερώτημα: Τι άλλες διαγνώσεις συνηθίζεται να εμφανίζονται μαζί με τη ΔΕΠ-Υ;
Η ΔΕΠΥ συνήθως ξεκινά νωρίς στη ζωή, ανάμεσα στον 6ο και τον 12ο χρόνο ζωής. Πέραν των κύριων συμπτωμάτων της υπερκινητικότητας, παρορμητικότητας, διάσπασης προσοχής και συναισθηματικής αστάθειας, πολλοί ασθενείς πάσχουν και από άλλες ψυχικές διαταραχές, οι οποίες συναντώνται συχνότερα απ’ ό,τι θα θεωρούνταν τυχαίο – οι λεγόμενες συννοσηρές διαταραχές. Το μοτίβο των συννοσηρών διαταραχών ωστόσο αλλάζει σημαντικά κατά τη διάρκεια της ζωής. Κατά την παιδική ηλικία, η Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή (ODD) ή η Διαταραχή Συμπεριφοράς (CD) είναι οι συχνότερες. Ωστόσο η ΔΕΠΥ μπορεί να εμφανιστεί μαζί με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού και μαθησιακές δυσκολίες.
Όταν οι ασθενείς μεγαλώσουν, η ΔΕΠΥ μπορεί να παραμείνει και στην ενήλικη ζωή και σχεδόν 2/3 των ασθενών βιώνουν περιοριστικά συμπτώματα. Οι ODD και CD μπορούν να εξελιχθούν περαιτέρω σε αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, και διαταραχές χρήσης ουσιών (τόσο για νόμιμες ουσίες όπως το αλκοόλ, όσο και για παράνομα ναρκωτικά όπως η κάνναβη ή η κοκαΐνη) μπορούν να αποτελέσουν μια προβληματική συννοσηρότητα με αντίστοιχες συνολικές επιπτώσεις στην υγεία. Συχνότερα ωστόσο, οι ασθενείς με ΔΕΠΥ πάσχουν από διαταραχές άγχους και διάθεσης· μέχρι και το 50% των ανθρώπων που πάσχουν από ενήλικη ΔΕΠΥ επίσης βιώνουν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους ένα σοβαρό καταθλιπτικό επεισόδιο. Επιπλέον, ο συνολικός δείκτης θνησιμότητας αυξάνεται λόγω μεγαλύτερων πιθανοτήτων αυτοκτονίας ή ακούσιων τραυματισμών.
Διαβάστε Περισσότερα:
Franke B, Michelini G, Asherson P, Banaschewski T, Bilbow A, Buitelaar JK, Cormand B, Faraone SV, Ginsberg Y, Haavik J, Kuntsi J, Larsson H, Lesch KP, Ramos-Quiroga JA, Réthelyi JM, Ribases M, Reif A. Live fast, die young? A review on the developmental trajectories of ADHD across the lifespan. Eur Neuropsychopharmacol. 2018 Oct;28(10):1059-1088. doi: 10.1016/j.euroneuro.2018.08.001. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6379245/
Chen, Q., Hartman, C. A., Haavik, J., Harro, J., Klungsøyr, K., Hegvik, T. A., Wanders, R., Ottosen, C., Dalsgaard, S., Faraone, S. V., & Larsson, H. (2018). Common psychiatric and metabolic comorbidity of adult attention-deficit/hyperactivity disorder: A population-based cross-sectional study. PloS one, 13(9), e0204516. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0204516 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6157884/
Solberg, B. S., Halmøy, A., Engeland, A., Igland, J., Haavik, J., & Klungsøyr, K. (2018). Gender differences in psychiatric comorbidity: a population-based study of 40 000 adults with attention deficit hyperactivity disorder. Acta psychiatrica Scandinavica, 137(3), 176–186. https://doi.org/10.1111/acps.12845
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5838558/
Βio: Ο καθηγητής Andreas Reif, MD είναι επικεφαλής του Τμήματος Ψυχιατρικής, Ψυχοσωματικής Ιατρικής και Ψυχοθεραπείας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Φρανκφούρτης. Τα κλινικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ΔΕΠΥ και τις συναισθηματικές διαταραχές, με επίκεντρο την ενεργοποίηση νέων θεραπειών. Συντονίζει την κοινοπραξία της ΕΕ CoCA για τις συνδεόμενες με την ΔΕΠΥ διαταραχές.